143
Nuklein kislotalar monomerlardan yoki alohida molekulalar vazifasini
bajaradigan alohida birliklardan iborat. Glikogen glyukoza monomerlarining
polimeri, oqsillar aminokislota monomerlarining polimerlari va nukleotidlar
DNK va RNK hosil bo'lgan monomerlardir. Nukleotidlar, o'z navbatida,
beshta halqali shakar qismidan, fosfat qismidan va azotli asos qismidan iborat.
DNKda shakar dezoksiriboza, RNKda esa riboza; ular faqatgina RNKning -
OH (gidroksil) guruhiga ega ekanligi bilan ajralib turadi, unda DNK -H
(proton) ga ega, ammo ta'sirchan RNK funktsional majmuasi uchun ahamiyati
katta. Bundan tashqari, DNK nukleotididagi va RNK nukleotididagi azotli
asos to'rtta mumkin bo'lgan turlardan biri bo'lishiga qaramay, DNKdagi bu
turlar adenin, sitozin, guanin va timin (A, C, G, T), RNKda uratsil esa timin
bilan almashtirilgan (A, C, G, U). Va nihoyat, DNK deyarli har doim ikki
zanjirli, RNK esa bir zanjirli. Aynan RNKdan farqi, ehtimol RNKning
universalligiga asosiy hissa qo'shadi.
RNKning uchta asosiy turi - yuqorida aytib o'tilgan mRNK va rRNK
bilan birga RNK (tRNK). Ribosomalar massasining deyarli yarmi rRNK
bo'lsa-da, mRNK va tRNK ham ribosomalar bilan, ham bir-biri bilan yaqin va
zarur aloqalarga ega.
Eukaryotik
organizmlarda
ribosomalar
asosan
endoplazmatik
retikulumga biriktirilgan holda uchraydi, bu hujayralar uchun membrana
tuzilmalari tarmog'i magistral yoki temir yo'l tizimiga qaraganda yaxshiroqdir.
Ba'zi bir eukaryotik ribosomalar va barcha prokaryotik ribosomalar
hujayraning sitoplazmasida erkin holda topiladi. Ayrim hujayralar minglab-
millionlab ribosomalarga ega bo'lishi mumkin; kutilganidek, ko'plab protein
mahsulotlarini ishlab chiqaradigan hujayralar (masalan, oshqozon osti bezi
hujayralari) ribosoma zichligiga ega.
