38
3-sinf o‘qish kitobidan „YO‘LDA” Shukur Xolmirzayev
Ota, ona va o‘g‘il shaharga kelayotgan edilar. Onasi bilan otasi – otda, bola
eshakda.
Dala yo‘li. Kun isib ketdi. Bola chanqadi. Dadasidan suv so‘radi.
- Chida, o‘g‘lim, chida. Shaharga tushaverishda buloq bor. O‘shandan ichasan.
Biz ham ichamiz. Ulovlarni ham sug‘oramiz, - dedi otasi.
Bola chidab, eshakni haydayverdi.
Havo isigandan isidi. Tuproq yo‘l ustida allanimalar jimir – jimir etardi.
Tandir o‘gzidan chiqqan hovurga o‘xshaydi.
Bolaning suv ichgisi kelib, battar
qiynaldi.
Tanglayi qotib, lablari bir-biriga yopishib qola boshladi. Yig‘lab
yubordi. Suv so‘radi.
- Suv yo‘q-ku, o‘g‘lim. Ko‘rib turibsan o‘zing. Demak, chidash kerak.
Chidamsiz kishi qiyinchilikka bardosh berolmaydi. “Men chidamliman!” deb
o‘yla. O‘zingni chalg‘it, atrofni tomosha qil, - deb maslahat berdi otasi.
Ular yo‘lda davom etishdi. Shaharga tushaverishda toshlar ostidan oqib
chiqayotgan buloq bo‘yiga yetishdi. Ulovlardan tushishdi.
Hamma xursand edi. O‘zlari ham buloqdan suv ichdilar.
Ulovlarini ham
sug‘orishdi. Keyin asta yo‘lga tushishdi.
-
Qalay endi, o‘g‘lim! Chidasa bo‘lar ekanmi? – dedi otasi.
-
Ha, odam chidasa bo‘lar ekan. O‘zini chalg‘itadimi, boshqa ish qiladimi,
baribir chidasa bo‘lar ekan.
39
Otasi chidamlik, qiyinchiliklarga bardosh bera
olish odamning eng yaxshi
fazilatlaridan biri ekanligini tushuntirdi.
